چهار مدل سرویس خدمات ابری:
1. خدمات پایه ای یا IAAS (Infrastructure as a Service)
در این نوع از خدمات، که بیشتر برای کسب و کارهای استارت آپی و یا ایده های اولیه ای که برای تست هستند و نمی‌خواهید هزینه اولیه بالایی داشته باشید نسبت به بقیه خدمات مناسب تر است، به عبارت دیگر نیازی به خرید تجهیزات برای پردازش و ذخیره سازی و حتی تجهیزات شبکه ندارد.
مزایا
کاهش چشمگیر هزینه های اولیه کسب و کار
عدم یا کاهش نیاز به زیرساخت فیزیکی
پرداخت به اندازه میزانی که مصرف می‌کنید
معایب
اگر از شرکت درستی خریداری نکنید ممکن است امنیت اطلاعات شما به خطر بیفتد و همچنین آموزش نیرو ها با سرویس ابری
2. خدمات زمنیه ساز یا PAAS (Platform as a service)
این نوع از خدمات بیشتر مورد علاقه برنامه نویس ها است و هر منابع سخت افزاری که برای توسعه یک اپلیکیشن نیاز است را می‌توانید با کمترین هزینه و صرف جویی در زمان در اختیار داشته باشید .
مزایا
صرفه جویی در هزینه ها و استفاده از مناسب ترین سخت افزار برای توسعه بزرگ ترین مزیت این نوع خدمت هستش مزایای دیگری هم در قسمت های افزونه و تم نیز دارد.
معایب
بعضی از ارائه دهندگان این سرویس به دلیل سطح امنیتی بالا اجازه ارتباط بین برنامه های مورد نظر شما را نمی‌دهند و همچنین ممکن است نسخه برنامه های درون سازمان با سرویس ابری سازگاری نداشته باشد.
3. خدمات نرم افزار یا SAAS (Software as a service)
در این نوع خدمات نرم افزار های مورد نیاز یک شرکت مانند سرویس ایمیل، سرویس آنتی ویروس و یا هر نرم افزار دیگری به شما ارایه می‌گردد و شرکت نیازی به خریداری، نصب و سروکله زدن با مشکلات نرم افزاری در داخل شرکت نخواهد داشت.
مزایا
این خدمت هم علاوه بر کاهش هزینه و زمان در خرید ، نصب و عیب یابی نرم افزار ها برای شما دارد ، بعد از ورود به حساب خود تعداد زیادی از نرم افزار های کاربردی در اختیار شما قرار دارد.
معایب
امنیت این سرویس ها نیز در بعضی از ارائه دهندگان آن پایین است و ممکن است اطلاعات اصلی شرکتی دزدیده شوند و همچنین سفارشی سازی نرم افزار در این سرویس وجود ندارد یا خیلی کم است.
4. خدمات دسکتاپی یا DAAS (Desktop as a Service)
این نوع از خدمات به این صورت است که انگار پشت سیستم شخصی خود نشسته‌اید با این تفاوت که ممکن است سیستم شما به آن قدرت نباشد .
مزایا
سیستمی را در اختیار دارید که مانند دقیقا سیستم شخصی شما هستش و با این تفاوت که هیچ محدودیتی در پردازش ، حافظه و گرافیک ندارید.
مدل های استقراری ابر
چهار مدل استقرار برای ساختار ابر وجود دارد و عبارت است از:
ابر خصوصی یا (Private Cloud)
زیر ساخت های این ابر برای یک سازمان (شرکت) خصوصی به کار می رود و احتمالا توسط همان سازمان یا یک شرکت دیگر مدیریت می شود.
ابر های خصوصی بر خلاف ابر های عمومی زیر ساخت های قابل انعطافی دارند و بنا به خدمتی که شرکت ارائه می‌دهد تنظیم میشود و می‌تواند در داخل خود سازمان قرار گیرد.
ابر عمومی یا (Public Cloud)
این مدل ابر برای عموم و یا شرکت های نسبتا بزرگ یا بزرگی هستش که محلی برای نگه داری سخت افزار و سرور ها را ندارند، مالکین این مدل ابری شرکت های هستند که خدمات ابری ارائه می‌دهند.
ابر عمومی بهترین روش دستیابی به سرعت ابر با هزینه مناسب است.
ابر اجتماعی یا (Social Cloud)
زیر بنای این ابر توسط چندین شرکت و پشتیبانی کننده یک اجتماع خصوصی که ارتباطات مشترکی (مانند ماموریت، نیازمندی های امنیتی، منافع مشترک) دارند، به اشتراک گذاشته میشود.
ابر اجتماعی توسط یک گروه از شرکت ها که علایق مشترک از قبیل نیازمندی های امنیتی خاص یا ماموریت مشترک دارند، کنترل و استفاده میشود.
ابر ترکیبی (Hybrid Cloud)
زیر بنای این ابر ترکیبی از دو یا چند ابر (خصوصی، اجتماعی و عمومی) است که موجودیت های یکتایی هستند ولی با استاندارد سازی ،داده و برنامه کاربردی این مدل ابری قابل حمل است و میتوان آن را جا به جا کرد.
ابر ترکیبی میتوان اینگونه تعریف کرد که یک ترکیب از ابر عمومی و خصوصی است که به طور معمول اطلاعات غیر بحرانی سازمان در ابر عمومی برون سپاری می شوند در حالیکه خدمات مهم کسب و کار و داده در کنترل سازمان نگهداری می شوند.
مثال برجسته ابر ترکیبی Google App است که بسیاری از سازمان ها در اندازه های مختلف از آن استفاده می نمایند.